Het mooiste servies voor de heilige graal

Als kind las ik graag verhalen met ridders. Ze zwerven door de wildernis, beleven spannende avonturen, houden hun waarden van vriendschap, loyaliteit en eerlijkheid hoog en leven nog lang en gelukkig. Het was geen verrassing dat de verhalen van koning Arthur ook op mijn pad verschenen. Een tovenaar (joepie!) en een magisch zwaard, een ronde tafel waar iedereen gelijk is en: de zoektocht naar de heilige graal.

Vele gralen

Het verhaal van de heilige graal heb ik in een kinderlijke naïviteit met me meedragen zonder er wat dieper over na te denken. Ik ken legenden van de beker van Jezus, waar uit gedronken wordt tijdens het Laatste Avondmaal ofwel waar het bloed bij de kruisiging in wordt opgevangen. Vervolgens Jozef van Arimathea die de beker naar Glastonbury brengt, waar het in het geheim bewaard wordt. Ik heb interessante studies gelezen waar de heilige graal wordt uitgelegd als de heilige bloedlijn: Maria Magdalena als echtgenote van Jezus, en zij draagt zijn kind. Geniaal vond ik de verbeelding van de heilige graal in de Indiana Jones film The Last Crusade. Vanuit mijn interesse naar inheemse godinnen ontdekte ik dat de (tover)ketel als heilige graal benaderd kan worden. Ondanks al die invalshoeken heb ik echter nooit werkelijk stilgestaan bij wat de heilige graal voor mij zou kunnen betekenen. Het bleef de graal uit mijn jeugd. Iets dat ver weg is en dat slechts enkelen kunnen vinden.

Mooi servies

De graal kwam plotseling heel dichtbij toen ik een aflevering van de OBOD podcast Tea with a druid zag. Het was #180, genaamd Awen & the Grail. Philip Carr-Gomm stelt in deze aflevering de vraag waarom er altijd gepraat wordt over het zoeken naar de graal in plaats van te praten over dat wat ín de graal zit. Ik was stomgeslagen. Natuurlijk is dát waar het werkelijk om draait! Waarom zouden we het hebben over de vorm, terwijl de essentie gaat over hetgeen dat in de graal gedragen wordt. Carr-Gomm maakt de vergelijking dat naar de graal zoeken hetzelfde wordt als ergens thee willen gaan drinken en dan op zoek gaan naar het theehuis met het mooiste servies. Terwijl het belangrijkste is dat je ergens heengaat waar ze de lekkerste thee schenken, toch? Nou ja, eerlijk gezegd had Carr-Gomm had het over koffie, maar voor mij werkt een theemetafoor lekkerder. Hoe dan ook, met dit inzicht dook de graal en wat erin zit heel diep mijn hart in.

De ware thee

De zoektocht naar de graal is dus eigenlijk de zoektocht naar dat wat erin zit. Hoe ziet die inhoud eruit, welke thee zit erin? De magische krachten van het elixir in een graal of (tover)ketel hebben te maken met geluk, eeuwige jeugd en overvloed. Ik krijg een beeld waar puur liefde en universeel licht vermengen tot een heldere bron. Philip Carr-Gomm noemt de inhoud van de graal awen. (Dat vind ik verrassend en heel leuk: awen is de naam van deze website.) Awen, vertelt hij, is 'het elixer van spirituele verlichting en inspiratie'. Het vinden van dat elixer, van dat wat de graal bevat, is de ware zoektocht. Dat betekent overigens niet dat de graal nu opeens niet meer meespeelt in het verhaal. De eerste stap naar het vinden van het elixir, is namelijk het vinden van de graal.

Toch servies

Stel je bent in een theehuis waar geen kopjes zijn. Dat wordt lastig thee te drinken, als de thee over de tafel geschonken wordt. Daarom zul je als graalzoeker (elixervinder) eerst een container moeten vinden waar je het het elixer in op kunt vangen. Het geheim van het vinden van de graal is dat jij zelf de graal bent. Jij bent de container waarin het elixer van awen gevat kan worden. Er moet wel leegte zijn in de graal om awen te ontvangen. Er past geen elixer in als je graal tot de rand toe gevuld is. Het volgende deel van de zoektocht gaat over het klaarmaken van je graal om het awen te ontvangen. Je verwijdert al het overbodige, je maakt de graal schoon en poetst hem op. De sufi's spreken over het schoonmaken van je Huis voordat de Geliefde, het goddelijke, binnen kan komen. Carr-Gomm benadrukt dat het proces van reiniging niet bedoeld is om jezelf als graal perfect te maken, maar enkel geschikt voor het ontvangen van het goddelijke elixer. Als je daarmee verbonden bent, ben je volgens mij ook meteen het mooiste servies geworden.

Knoeien

Zoals de goddelijke synchroniciteit dat dan doet, kwam ik niet lang na deze ontdekking een leuk stukje tegen elders op internet. Stel dat je een kop thee vasthoudt en iemand botst tegen je aan. (In het originele voorbeeld ging het ook over koffie, maar ik blijf even bij thee.) De thee vliegt in het rond en alles zit onder de thee. Waarom knoei je thee? Omdat iemand tegen je aanbotste, toch? Of kun je er ook anders naar kijken: je knoeide thee, omdat er thee in je kop zat. Als er koffie in had gezeten, had je koffie geknoeid. Wat in je kop zit, is wat geknoeid wordt. Dus wanneer het leven zijn gang gaat en weer eens tegen je aanbotst, dan is dat wat in je zit, hetgeen dat je zult knoeien. Wat zit er in jouw kop? Als het leven moeilijk wordt, wat stroomt er dan over? Vreugde, dankbaarheid? Boosheid, opgeven? Het leven geeft je een kop, en jij kiest waarmee je het vult.

Het is een hele verzameling inzichten geworden waar ik met een goede kop thee van zal genieten en over zal mijmeren. Ter afsluiting kwam ik trouwens ook nog deze Chinese wijsheid tegen: 'Het nut van een kopje zit in zijn leegheid.'

Noot:
- Tea with a druid  #180: kijk de hele aflevering (26m15s)
- Kijk ook in mijn blog spinsels bij de tags awen en toverketel
- Excuus, ik ben de bron en naam van de schrijfster van het knoeien kwijtgeraakt

CW/okt21okt+okt23

/ | \