Labyrint is geen doolhof
Journalist Stijn Fens kwam voor de tempeltest reeks in Trouw op 14 februari 2017 naar de Schaapshoeve voor een labyrintwandeling. Dit is zijn verhaal. Het verscheen in Trouw op maandag 17 februari 2017.
Labyrint is geen doolhof
Trouw trekt door Nederland en test 'tempels' van velerlei soort. Vandaag: De Schaapshoeve, Langenboom.
De weg ernaar toe
Per mail krijg ik een routebeschrijving. 'De laatste 150 meter zijn onverharde weg, het is dan het eerste gebouw in de bocht aan de linkerkant. Boven de voordeur zie je een bord, De Schaapshoeve.' Het doet me denken aan het kerstverhaal. Met herders, een stal en een kind dat in doeken is gewikkeld.
Het eerste wat opvalt
Als ik de meditatieruimte betreed, is de sessie al begonnen. Jack en Carin, die de volle maanwandeling zullen leiden, zitten in een soort zitkuil met de drie andere deelnemers al aan de thee. Ze vertellen hoe ze in Schotland voor het eerst een wandeling door een labyrint maakten. Sindsdien zijn ze 'labyrintmensen'. Onze wandeling gaat ook door een labyrint. Dat is niet hetzelfde als een doolhof, legt Carin uit. Een labyrint heeft slechts één, niet-vertakt pad dat naar het 'doel' leidt. Je hoeft niet te kiezen. 'Zie het maar als een spiegel van je ziel. De deur naar je intuïtie.'
Praktische punten
Het labyrint blijkt naast het huis te liggen. Ik had een soort parcours met heggen eromheen verwacht, maar de route is met steentjes in het gras aangelegd. Een voor een mogen we er doorheen wandelen, terwijl de anderen toekijken. Daarna gaan we weer naar binnen.
'Of ik iets wil delen', vraagt Carin. Ik zeg dat ik me een beetje het paard van Anky van Grunsven voelde. Alsof ik een dressuurkuur moest afleggen. Iedereen knikt begripvol.
Dan doet Carin een geleide meditatie. Ze vertelt over een vrouw, een zwaan, een mooie beek en de volle maan die alles anders maakt. Ik heb mijn ogen dicht en zak een beetje weg. Opeens voel ik dat mijn moeder naast me zit. Ik schrik. Zo dichtbij is ze sinds haar dood niet meer geweest. Ik kan haar bijna aanraken. We mogen weer het labyrint in. Het lijkt alsof mijn moeder met me meeloopt. De maan schijnt inmiddels door de bomen. Ik zie mijn schaduw en daarachter nog een. Wat is er toch met me aan de hand? Als ik in het midden ben aangekomen, verdwijnt mijn moeder weer.
Als ik het de groep vertel, kan ik mijn tranen nauwelijks bedwingen.
Reden om niet te gaan?
Het kost mij eerst moeite om mij over te geven. Taal kan dan helpen. Of niet. Uitdrukkingen als 'Zet het deurtje van je hart maar open' en 'Je aura zit je dan gewoon een beetje in de weg', maken het er niet eenvoudiger op.
Reden om wel te gaan?
Ik dacht dat ik een nuchter iemand was, maar de tocht door het labyrint van Jack en Carin en hun meditaties hebben mij nogal door elkaar geschud. Als ik in de auto kruip, ben ik nog steeds in de war. Ik mis een lantaarnpaal en beland bijna in een sloot. Als ik de provinciale weg opdraai, heb ik heimwee naar dat malle labyrint.
Centrum voor groei
De Schaapshoeve is een centrum voor persoonlijke groei en welzijn. Ooit stond op deze plek een grote kloosterboerderij en werden de landerijen eromheen door monniken bewerkt. Sinds 1992 worden er allerlei activiteiten georganiseerd. Zo wordt er elke zondagochtend gemediteerd, je kunt er helend tekenen en een cursus tai chi volgen. Op 20 maart is er een lentewandeling door het labyrint bij het huis. Info: www.deschaapshoeve.nl. De Schaapshoeve, Schaapsdijkweg 20, Langenboom (net onder Nijmegen).
Bron: Labyrint is geen doolhof
